Op zaterdag 25 juli 2020, deed ik samen met mijn moeder ons eerste tuinrondje in Gorssel. In totaal 6 tuinen, waarvoor je een passe-partout kon halen. Dat deden we niet. Omdat ik in deze streek ben geboren en nog een paar plekken uit mijn jeugd wilde bezoeken, kozen we voor losse kaartjes. De eerste tuin was een beetje van alles wat. De (voor ons) 2e tuin, was een waar genot. Overzichtelijk. Ik merkte dat ik daar blijkbaar behoefte aan heb.

Ik maakte foto’s van prachtexemplaren en heb kennisgemaakt met de eigenaresse en tuinontwerpster. Ik merk dat ik geen stadsmens ben en erg veel behoefte heb aan deze omgeving, of althans een rustige/groene omgeving. Ik denk dat ik de leeftijd heb gekregen dat ik terug verlang naar de plek waar ik vandaan kom. Thuis is het geen optie om dit te noemen, hoewel ik het toch doe. Over een paar jaar waag ik de sprong. Dan laat ik de Randstad achter mij en ga wonen op een stillere, groenere plek dan in de grootste Vinex van Nederland. ‘Salland – of ergens op de grens met Gelderland – . . houdt aub een plekkie vrij voor mij’.

De volgende prachtexemplaren kwam ik zoal tegen: