Ook weer tijdens mijn tuinreis naar Engeland, kwam ik deze tegen. Ik dacht dat het droogbloemen waren, maar raar dan dat ze nog in de grond stonden. Toch een bijzondere plant.

In mijn zoektocht naar de naam kwam ik de volgende omschrijving tegen: ‘schurftig om zijn papierachtige bolzaadkoppen, die mooi delicaat fris, maar ook droog zijn’. Zo is het. Droog en papierachtig. Het zijn zaden en dus één- of meerjarigen. Misschien ga ik zelf een keer aan de slag. Geslacht is Scabiosa (dat zijn sowieso favorieten van mij) behorend tot de groep/soorten Stellata. Ze zijn winterhard (voor zover je dat van zaden kunt zeggen . . ) ongeparfumeerd en groeien goed op neutrale, krijtachtige en dus alkalische grondsoorten. Ze staan in de volle zon in een goed gedraineerde grond en worden ong. 70 cm hoog.

Het beste is deze zaden te zaaien in het vroege voorjaar of de herfst. Zaai het zaad dun op het oppervlak van een goede kwaliteit compost, dek het licht af en houd de grond vochtig. Zet zaailingen (wat een prachtig woord he?) op en verplaats ze naar een koelere locatie voordat je ze in de grond zet. Om goed te verzorgen, is het raadzaam uitgebloeide bloemen eruit te knippen. Boeitijd van juni – september.